Janine wcale nie czuła się godna podziwu. Radziła sobie w jedyny sposób dostępny zdesperownej matce: szukała rozwiązań, robiła, co w jej mocy, by czas, który Sophie spędzi na tej ziemi, był tak szczęśliwy i beztroski, jak to możliwe.
Jedynym pragnieniem ośmioletniej Sophie Donohue jest być jak inne dziewczynki. Jej matka Janine z ociąganiem zgadza się, by córka razem z zastępem zuchów pojechała na dwudniowy biwak. Dziewczynka z wyjazdu nie wraca.
Sophie, wbrew swym pragnieniom nie jest zwykłą ośmiolatką, cierpi na rzadką chorobę. Janine, podejmując ostatnią próbę uratowania jej życia, wpisała córkę na eksperymentalną terapię. Bez leku Sophie długo nie przetrwa; matczyna intuicja podpowiada Janine, że jej córka żyje, ale czasu jest niewiele.